UNUTUYORUM
Unutuyorum
Hayatın içindeki beni Kaybediyorum kendimi Bir filmin karesinde Rol veriyorum Bana benzerse Her seferinde Dram ya komedi sahnesinde Bir gün geliyor Pencere önündeyim İzliyorum hayatı Perde arkasından ‘yaşamak’ adlı karesinde Yine ben varım Sahne değişiyor tarih değişiyor Ben aynı ben Yine unutmuşum kendimi Kaybolmuşum bir an için Bakıyorum gündüz dağlara Gece ise yıldızlara Bir ah çekiyorum Birkaç şey istiyorum Onların aşılmaz, ulaşılmaz Sınırları arkasında Neler var merak ediyorum Bana da istediklerimi verirler mi? Verirlerse ne zaman diye düşünüyorum Tutamıyorum nedense içimdekileri Ürkek bir serçe gibi çırpınıyorum Bir an isyan ediyorum Taşa, toprağa İnsana, hayvana Gün geliyor İnsan seviyorum Yaratandan ötürü Merhamet doluyorum İmtihan bu diyorum Hep ben bir yerlerde kendimi unutuyorum Sebebini bilmiyorum Bazen bir reis Bazen de bir tayfa Bir yanım çocuk diğer yanım adam Unutuyorum rolümü Yaşasam mı yaşamasam mı? Kıyıda mı ta ortasında mı? Unutuyorum bazen de adımı Neydi adım mert mi? Yoksa namert mi? 18.04.2010 Orhan OYANIK |
Hayatın içindeki beni
Kaybediyorum kendimi
Bir filmin karesinde
Rol veriyorum
Bana benzerse
Her seferinde
çok güzel di şairirm başarılar