HêlinHêlin’im yaban güvercinim bilinmez yarınlarımın şafağı yarını dünlerde kalmış, kara yazmalım ve boran kuşum kardelen çiçeğim benim. ne zaman bir aşk düşünsem; sonu hüsran, uçurum ayaklarının izi vardır orada. bir kez olsun yalnız, çığlığını duysam yüreğinden şiirini dinlesem. dağlarımın kızısın sen. bir çığlıksın namussuz düzene. Hêlin’im yaşanmış en acı aşkların ifadesi bilinmez vadilerin çağlayanı gözlerin okunacak en güzel kitap bin yıllık umut birikmiş sanki; kirpiklerin ağır kalkar. nedeni asla sorulmamış mahzun duruşunun. Hêlin’im yaşanılmayası zamanları dinlemek gözlerinde ve ağlamak... ne vakit yüzünü dönsen gözlerime nice yaşanılmamış çocukluk mahvedilmiş nice gençlik ve acımasızca atılmış darbeler bağrışır tertemiz alnında. belki sen de hak etmişsindir kim bilir insanca su içmeyi hem de ellerin titremeden tutup bardağı. gözlerin korkmadan içmeyi. yüzünde bin yıldır saklı o güzellik. bir çocuğa gülümser gibi dünyaya gülümsemeyi; tarih boyunca özlemiş gözlerin. bir bahar da sen yaşa güzelim. Hêlin’im sıcaklığım, kara yazmalım, kardelen çiçeğim benim 1999-14 Ocak 2000 Mardin-Ankara |