Sana Umut Toplayacağım, Umudunun Tükendiği Yerde...Derler ki, hayat umut ettiğin kadardır Senin umudun, hiç tükenmesin; Yüreğindeki umut ateşi, hiç sönmesin Ömrün uzun, hayatın mutlu, yüreğin umutlu olsun … Ey sevgili, umudunun tükendiği yere beni koy Sana umut toplayacağım, umudunun tükendiği yerde… Dikenli, taşlı yollar; patikalar, Sana, bana, bize mahsus değildir Hayat, acılar olsa da güzeldir… Dertler, çileler ve özlemler Sanma ki sadece bize özeldir Her şeye rağmen hayat, yaşamaya değerdir… Ey sevgili, umudunun tükendiği yere beni koy Sana umut toplayacağım, umudunun tükendiği yerde… Bir bak en derin aşkların timsali güle Kaç yüreği kanatmıştır dikenleri Nasıl da yırtmıştır seven gönülleri… Oysa onları çeken sadece bir umuttu Yüreklerindeki yangına düşecek Belki de, bir damla mutluluktu Ve uğruna ömür verdikleri Bir kırmızı gül, pembe gül Üç günde yapraklarını döktü… Anla ki, Dal kırılsa da Gül kurusa da Yeni bir fidan yeşerecektir; Toprağa şöyle bir baksana..! Ey sevgili, umudunun tükendiği yere beni koy Sana umut toplayacağım, umudunun tükendiği yerde… Hayatı tanımak, Hayattakileri anlamak zor olsa da İbret bulabiliriz, bize sunulan bir bardak suda Ki hep dolu dolu olmayacaktır bardağımız, Ya da hep boş kalmayacak; Gün gelecek ki hayat bulacağız bir yudumunda… Hep boşlar olmasın, kısacık ömrümüzde, Hep karalar yer etmesin, gözlerimizde Hayatın başka renklerini de bulacağız… Koş ey sevgili, imkansız deme Belki küçük dünyamıza büyük gelecek Gri yağmur bulutları bizi bekliyor Ve belki de bir gökkuşağı… Ey sevgili, umudunun tükendiği yere beni koy Sana umut toplayacağım, umudunun tükendiği yerde… 09.05.08 biradam_x |