Çocuksu bakışlarımın aydınlığı dağılmış odama,
Gideceğim yol çoktan çizilmiş benim.
Biliyorsun sensiz asla yapamam ben;
Yok olurum, biterim küçülürüm, dirhem dirhem.
Zaten kavgalıyım yokluğunda sensiz;
Geçip giden bunca asi zamana.
Sus diyorsun ama sırası mı ki susmanın;
Böyle gözyaşlarımda saklıyorken özlemini.
Esen rüzgârlarla beraber ağlıyorum gizlice,
Gözlerinden özlemin düşmesin diye yerlere.
Yalnızlığın işte o an bir tokat gibi çarpıyor yüzüme.
Haklısın her şeye rağmen susuyorum;
Sadece böyle yaşamaya seni isyan ediyorum.
Her gün doğada büyüyorsun yüreğimde,
Fark etmesinler diye seni gizliyorum.
Taaa şuracığımda,
Kıskanırlar geceler seni benden biliyorum,
Kapanırlar hoyratça yüreğimdeki yerinden.
Çok acımasız bir dünya küçüğüm burası,
Çaldılar senden başka her bir şeyimi bir bir.
Gizledim seni göremediler bir tek;
Nefesime, rüzgarıma, tenime sakladım seni.
Fark etmediler büyüklüğünü yüreğimde;
Elleri deysin istemedim üstüme incitirler diye,
Bakmasınlar istedim gözlerine ürkütürler diye.
Senide çalarlardı çok iyi biliyorum;
Bu kayıp şehirde en çok küçüğüm,
Sensiz kalmaktan korkuyorum.



günaydın şairim güzel şiirinizi kutlarım saygılarımla