DUYMADIN
Kaçıncı gece bu, özleminle yandığım.
Bilmiyorum kaç kezdir, Sen diye yastığımı okşadığım. Sensiz gecelerde, Gözyaşlarımla, yıldızları yıkadığım. Ne vardı ki; Bu kadar uzaklara kaçıp, Benden uzak iklimlerde yaşayacak. Ben özleminle yalnızlığı yaşarken, Yırtıldı mesafeler hıçkırıklarımdan. Bosnalı kadınlar duydu sesimi, Bir tek sen duymadın, Duymadın feryadımı, can. Hasretini çekti mi benim gibi O büyük şehrin semaları? Özleminden ağladı mı kara bulutlar? Benim kadar sevdi mi seni, O kalabalık şehrin duygudan uzak insanları? Ne vardı ki can, Ne buldun oralarda? Yaban iklimlerin baharı olup, Yeşerip uzaklarda açacak, Kahredip de beni öksüz bırakacak... Yıldızlar duydu feryadımı, Bir tek sen duymadın, Duymadın beni hâlâ, can. İZMİR/......... |