EVLER
Hep oldum olası etkiler beni
İçine yalnızlık ekleyen evler. Kimsesiz, başıboş, sanki yepyeni Sırtına tarihi yükleyen evler... Sorgular hayata bakış açımı Çok tuhaf bir duygu kaplar içimi Renk renk, birbirinden farklı biçimi Bağrında anılar saklayan evler... Eskiden güzelmiş, yokmuş emsâli Avlusu genişmiş, şenlik timsâli Şimdi ele muhtaç hasta misâli Artık çaresizlik koklayan evler... Belli ki yapılmış epey oturum İşlevi son bulmuş, bitmiş götürüm. Bir zaman sağlamken, şimdi kötürüm Kenarda, köşede tekleyen evler... Çok şahsiyet görmüş ve yalnız kalmış Yıpranmış, yorulmuş, kendini salmış Bu yalan dünyadan nasibi almış Sessizce yıkımı bekleyen evler... Hikmet Nazlı |