Ara ara geçmiş zamanlara asıyoruz yüreğimizi..
Ki hafızai nisyana canlılık gele..

-Muhatabımız Demirel’e

Yollar yürümekle aşınmaz deme
Baba! Yollar yürümekle aşınır
Moskof gitti, Sırp dayandı enseme
Baba! Rum kaşınır, Yunan kaşınır

Sanki Salib’in can ciğer paresi
Dinimi kemiren Darwin faresi
Arafat neresi, Kâbe neresi
Baba! Bizimkiler(!) halâ düşünür

Hafife almasak bu mühim işi
Bir yol değil bu, milletin geçmişi
Sütü Pişkin semada gezen dişi
Baba! Döner döner bana eşinir

Memur memura karşı el kaldırır
Fırsatçı dine imana saldırır
Evlâdını iki kurşun öldürür
Baba! Tabut dört kişiyle taşınır

Kimi başörtüye takar kafayı
Kimi kader diye çeker kafayı
Kimi odun gibi yakar kafayı
Baba! böyle ateşlerde üşünür

Hani kardeş idik siz biz olur mu
Yanan canın dili sessiz olur mu
Koca ülke Besmele’siz olur mu
Baba! her hayırlı işin başı nur

Anlayana sivrisinek saz gelir
Dilimizden kurşunca bir söz gelir
Bir Berkard’a bin Pişkin Süt vız gelir
Baba! bu yurdun toprağı taşı nur