Deprem
dağın gözleri ağaçlara bakıyordu
dağın saçları sarı geçiciydi sarı geçirgen ve geçici heykel ağlıyordu görmedin sen deniz ağaçların üstüne ağaçlar evlerin üstüne çıkıyordu baykuşun gözleri şehre aşağıdan bakıyordu kimse kendi adına konuşmuyordu rahibeler tahtahanede tahta evlerin önünde memeleriyle oturuyorlardı kırmızı gözlüler geldiler birbirlerine sarılarak göçtüler deniz kıpkızıldı tablo kanıyordu rengin özesmi |
sıradanlıktan uzak etkileyici bir şiir..
çok güzel..
tebrikler..