Trajik Sonİntihar sirenleri çalıyor Kulağımın alışkın olmayan duvarlarında Ve gece en masum bakışın bakireliğini almaya soyunur Siyahın görülmez şehvetiyle Kan tüküren dudaklar fısıldaşır karanlığın köhneliğinde Gölgeme bir kurşun sıkılarak faili meçhuller bulaştırılır tenime Zaman yobaz bir düşüncede büyürken Umutlar çağın gerisinde ufalanır kalır öylece Rüzgar küf kokulu bir ipi dolar boynuma Dar ağacı ise bir buluttur Ayaklarımın altına bırakılan nefes tutunamaz hayata Aldığı ilk soluğun içine gömülür tüm yanlarıyla Ensesinden tutulup bırakılırım sokakların dar kaldırımlarına Üstümde yırtık bir gülüş, elimde boş bir çerçeve Göğü açık hayalimle birlikte , yarınlarım da kök salar benimle Bozduğum yeminlerimin günahları bu yaşadıklarım biliyorum Ve her vebal’in soğuk yüzü tokat atar varoşluğuma Suikast planları yapılırken yarınlarım adına Susarım... Sırtımdaki yükü helâlimle taşırım Sana yasaklığım 24/03/2010 12;21 eMİNE |