SEN GEREK
Karaya bağlayan günlerimi, günlerinin yoksunluğu zamanlarımda.
hasretin yükü ağır Ağlayan gözlerimin yükü...ton olmuş taşınmaz... yaşanmaz...! mor cümleler siyahlara bağlamış yasını yasımın yarası kabuk bağlamaz olmuş hala ilk gün ki gibi sızlar kanayan yüreğimin tam ortasında çareler tükenmiş, sanki ecel beklenir gibi yastığımın baş ucunda toprağım olsan ecel bile korkutamazdı beni, varlığının mutluluğunda... bir gülüşün çağlayan yanı olurdu sevginin ummanında, ummanlarında fırtanam gökkuşağı misali ... yansın yürek kavrulsun, aşkın sermayesidir, sermayeye sen gerek aşka da sen... |