Gönül
Anlatma gönül, bilmezler derdini.
Biçare kalacaksın gene tek başına, Kimse bakmayacak gene göz yaşına. Anlatma gönlüm, anlatma derdini. Mutlu yanında çok olacak elbet sevenlerin, Elbet çok olacak iyi gününde dost dediklerin, Göklerdeki yıldızlar gibi kayıp gidecekler Kötü gününde bütün sevdiklerin. Sen sen ol anlatma gönül, İçinde dağ olsa da dertlerin. Tek başına ağla ağlayacaksan, Mum ışığı yanmış gecende Dağ gibi birikmiş dertlerinle. Kimse bilmesin ne halde olduğunu Bilmesinler bırak karanlığını. Sakın utanma çaresizliğinden Utanacak sen değilsin, Boş ver bir hayale sarıl en güzelinden. Sarıl ve göz yaşlarını sil, Vakit toparlanma vakti Akıt uykusuzluğunu uykuya En güzel rüyana sarıl Güzellikleri tut ellerinden. Sen sen ol anlatma gönül, Bilmesin kimse aç yattığını, Sevgisiz yaşadığını, Onca kalabalığın içinde Bilmesin kimse tek yaşadığını. Anlatma gönlüm, Aldanma gönlüm, Tek geldin bu Dünyaya Gene tek başına çekip gideceksin, Kimse sana senden daha yakın değil Hiçbir kelimeye kanma gönül, Yanma gönül, Yanma. Kimse sende sen değil, Sende olanı sende sanma Bu günü yaşa Yarını asla sayma gönül. Yarını sayma. |
sorgulamayla dolu dizeler
sorunları sıkıntıları, üzüntüleri
ve de hayal kırıklıklarını
tek başına sırtlamış olarak hem de
böyle olmalı zaten
insan kendi muhasebecisi olmalı
teşekkürler bu duru dille yazılan şiir için
saygılar bıraktım sayfanıza Gürsel Bey...