Öz'ü'nü Yitiren " ler "
Uyan ...
Aç gözlerini sabaha Bak cemre düştü toprağın bâkir yanına Uyan hadi... Koynuna uzandığın gece Çoktan sızdı güneşin seherine "Uyan artık gözlere pas’ı düşen bitmez rüyadan" Mevsim sıfırın altında neredeyse Eksiler zirvesinde Tenimin nefesi kesiliyor durduk yere Baş kaldırıyor eşkiya barındıran yüreğim sensizliğe Tutunamıyorum sabrın kanadına Düşüyorum... Gölgemin omuzu sırt dönüyor bana Susuyorum... Küf kokulu umutlar uçuşuyor bakışlarımın arka bahçesine Yeşil ölüm uykusuna yatar Gök mavisi gecenin kefenini giyer benim yerime Artık saatler geri adım atmaya başlar Zamanı geçen ömrün mezarlığında Vicdan usulca bırakır keşkeleri yanan yüreğimin kıyılarına Aslında bir sahil şehri paklardı beni Ve benden arta kalan seni Dalgalarla çığlıklarımı susturur Yosunlarla sarardım düşüncelerimi Belli... Sana gelen her söz özünü yitirmekle kalmayacak Kara bir lekenin çıkmaz izleriyle son bulacak Işığım sönüyor 15/03/2010 10;15 eMİNE |
ışığım sönmüş
üflemişsin yürek ateşimi
kendinde bitirmişken sevgiyi
bendekinide istememişsin oysaki sevmişti bu can seni...
sevgimle şekercimm=)