“hep dış kulvardan gelmeye çalışan bir beygir gibiyiz usta”



I

bizim çalıştıkça yol aldığımız koca bir maval
küresel iblisler durmuştur su kuyularının başında
güney kuşları gibiyiz kuzey semalarından geçen

şimdi sonbahar üzümleri saçılmaktadır bağlarda
ısrarla bireysel takılmaktadır sosyalist adamlar
neyimiz var neyimiz yok kapitalistler yağmalamıştır

farkındayız nasıl kallavi bir bozgun yaşadığımızın
bir politikacı değişe değişe peydah olup
hepimizi sevip sevip durmakta

II
velev ki içimizde yaşayan hırsızı seviyoruz
velev ki liberalin şarabında veremli bir tükürük olduk
zenginler kandırıldığında hiç gocunmuyoruz usta

anlatacaklar sorgularda nasıl diklendiğimizi
gözgöze geldiğimiz o uzun ve kirli tırnaklı adamları
ve isyan şarkılarında nasıl haykırdığımızı yıldızlara

bir yerlerde gizlediği bahçeleri vardır kimsesiz çocukların
toplanırlar ve gülüşürler en çok da yaz akşamları
ne sırları vardır sustukları sormuyoruz

III
bizim bağırışlarımız hala sokak aralarından geliyordur
mahalleden ilk tutulduğumuz abla suretleri ordadır
içimizde deli gibi bir bozgun deli gibi bir bozgun

ve biz nerede bir köpek havlasa meraklanırız usta
sonra gelmişlerine geçmişlerine bir güzel söveriz
fakirlik zenginlerin bize sadakasıdır anladık

yazacaklardır yıkılmış hayallerimizin hikayesini
elleri ellerimize kapanan tüm ojeli kadınları
ve nasıl bir güvercin gibi kalktığımızı gövdelerinden

IV
biz diklenir hem de çok iyi dikleniriz
sırf çocuklarımız kahpeyi tanısın diye dikleniriz
büyük yıldızlar altında söylediğimiz sözler bizimdir

durdururuz kadınlarımızla rutin sevişmeleri
zaten bir sevişmeyi başlatamayacak kadar bezgin
sevişirken öpüşemeyecek kadar yorgunuz

V
ne çok ezdiler bizi böyle
biz fakirler ne çok üzüldük be usta
gülün dediklerinde ölüyorduk gülmekten
güldükçe yanaklarımız acıdan paramparça

öfkemizi yüzlerine vururken korkmuyoruz
“siz birer sömürgen siz bir sürüngen soyusunuz”