NAR-I ZAKKUM
Puslu bir yalnızlık bu gözlerimi nemlendiren.
Günlerin ıssızlığı bu geceyi gönlüme indiren. Dışarıda bahar,içimde ayaz:donmuş çiçeklerim Güneş sendin içimde,bu çiçekleri yeşerten. Ayrılık gelmiş, Rengi kara denmiş, Ben gördüm görmez oldu gözlerim, Kan kırmızıymış,yürekten kopup gözden dökülenmiş! ‘Ah!’ dedim,alev aldı içim. Öyle bir alev;kavrulur da ısınmaz yüreğim Alev dile geldi de sesini dinledim; ‘Ayrılık!’ dedin ey tatlı zehrim! |