KADIN...
Ruhunu rüzgarlara savurmuş kadın;
Çokluk içinde fakirlikti yalnızlığın. Sağanak zakkumdu gözyaşların. Bir zehir dumanında aşkı anladın! Duman ruhundu,savruldu a kadın. Zehir yağmurunda damla damla akandın, Düştüğün yerle bir,alev alev yandın; Yandığın yerle bir,toz duman yıkıldın! korsun,rüzgarlara sağır kadın. Suskunluğun,sabrındır;sesizce haykırdın. sabrın,muradındır;çaresiz inandın. muradın,yarındadır;her sabah umut kırdın, sus ve bekle güzel kadın. |