Rum Ateşi
bir yandan, sönmesin diye muskalara yazar;
-düşüne bağlarsın ya eşkâl-i cemâlini, bir yandan, ölmesin diye teneşiri bozar; -yüreğine dağlarsın ya şekl-i şemâlini. nevruzuna yıkarsın, toplar da keşkeleri, -şehre düşen sihrine yakarsın ağıdını, hiç uğruna satarsın, saklar da sikkeleri, lokman umarsın, ağrıyı sineye çalandan, sahi, bırak; kuşku heybe’n ateşi beslesin, hesabını sorsun gâvur, koru kül edenden! bilir mi sancı fakiri, şu yağlı urganı? yağdanlığa iş düşende; soylu boynunu vur! öcünü almaya ne hacet, eğer bulursan; hançere iş düşer mi; dili pir; ağusu kir! ’körüğün iki bacağı var’ derler ya hep; inanma sen; hor yüreğin ocağı fenâ tüter! ’darağacının üç ayağı’; terânesi kâr savar alevi kör eli, saç-ayağına sor! 25.02 - 02.03.2010 |