ÇAĞ ATLADIK MEDİNE
Hayvanlar koklaşırdı, biz konuşurduk güya
Dilde söz mü tükendi, eller çalıştı yine Hayaller suya düştü kâbusa döndü rüya Cahiliye dönemi geliyor sine sine. Aile meclisinde kurulmuş darağacı Pembeye boyadığın dünya döndü tersine Düşünmesi bile zor, mekânın dar, ağ acı Sana reva görenler nasıl girecek sine? Kelimeler yetersiz, kalemim düştü zora Hangi vicdana sığar soran var mı kendine? Zemheri yüreklerde kol geziyor bu ara Sevgisizlik, uyar mı sevgi mayalı dîne? Mühürlenmiş yürekler bakmaz ölü, diriye Hüküm o, hükümet o, düşünmez ki kendi ne? Bak yine yalpalıyor, adımlar hep geriye Bin beş yüz sene gitti, çağ atladık Medine (!) Koy sulasın gözyaşın, taşı, toprağı, sini Belki de yeşertirsin tükenen nefesini. 09.02.2010 / Kırşehir ( Babası ve dedesi tarafından toprağa diri diri gömülen 16 yaşındaki körpecik yavruya) |