...Saatler Kala...
Ölüme saatler kala açıyorum aşka kapıları...
Işığı görmeme Anlar kala hemde. Gencecik bir bedene bürünüyor ruhum, Kılımı bile kıpırdatmadan hemde... Buyur etmektir ya esas olan; Sığdırıyorum aşkın her rengini, Her heceyi ezberlercesine Yazıyorum dudaklarına, Sessizce soluyorum İçime dolan bin kokuyu. Bin tad alıyorum Yüzüme çarpan ’Ayaz’ dan, Hem yüreğimin bam teline, Hem ellerime Dokunuyor soğuğun... Isınıyorum. Ve ben ölümü terkedeli Saatler olmalı - olsa gerek- Seni buluyorum kollarımda. Damarlarımda dolanışını duyuyorum, Adım adım İnce ince... Zamana meydan okurcasına Ve yalnızca sana Söylemem gerekenler var; Sen bu dünyadaki herşeysin: Ve dünyam sensin... Her saniye biraz daha aşık kalıyorum sana... |
Işığı görmeme
Anlar kala hemde.
Gencecik bir bedene bürünüyor ruhum,
Kılımı bile kıpırdatmadan hemde...
çok güzel bir şiir kaleminiz daim olsun..sevgiler..saygılar