...Ah be Çocuk!...
Ah zavallı çocuk!
Ne zannettin kendini Yanlışların arasında bilmem... Her elini tutanın umurunda mısın sanki... Ah be çocuk! Neden güvendin Yalandan sevgilerin gücüne bilmem... Tılsımlı geldi öpüşleri, Koynunda uyuyuşuna Ninni söylerdi melekler Bebek gibiydin -bebeğiydin- İncitildin... Bir günün sabahı Yanlız uyanmak yoktu ya aklında, Sen susardın, O anlatırdı; Ve aşık olurdun tekrar sevdiğin adama... Bıçak yaraları kadar keskin acılar Ortak olurdu gözyaşlarına. İnadına,-öyle olsun istemezdin...- Boyun eğmezdin, Karşı dururdun Kemirir dururdu içini Ama susardın; Bir yudumunu bile esirgerdi senden, Susardın; Şimdi boğulduğun deryada, Aşk masalını dinliyorsun... Uykun ağır, Yakarışlardan haberin yok… O geldiğinde gitmiş olacaksın zaten, Çoktan boğulmuş, Cennetine kavuşmuş olacaksın. Susuyorsun. Ah be çocuk! O seni sevmezdi ki zaten, Uyutma artık kendini… |