............................................................bu sana son adımım be hayat!!!

’bundan sonrası hayat’...
deyip başlıyorsun yaşamaya
öyleya,nefes ordaysa kafes burda
ve dönüp bakmak geliyor aklına
geçmişe,ardında bıraktığın onca zamana
hiç durmadan yaklaşırken ölüm
’bundan sonrası hayat’ demek...
neye yarar,hayatmış!

göreve hazır fahişe gibi soyunurken sevinçler
bir geceyarısı baskınıyla bir ömür giderken
kimin umrunda yaşamak
-Yaşatanın hatrı da olmasa-

bir alkış ve bir kelepçe...
bazen sessizce kavuşturur ellerini
ve tutukluluk nedir anlarsın
bileklerin öpüşünce soluksuz
zembille bir soru iner;
sen kimde tutuklu kaldın?
kaldırımlar mahkumken kaldırmaya
en yola gelmezleri,sorgusuz sualsiz
velevki beni taşlara bağlayan tutkaldır
dilime yosun misali sarılmış bu ezgiler
ve en yanık makamıyla isyan
yaşamak için,yaşamam için ellerimden tut kaldır

hayatın içinde olmayan bir parça ömrü
düşünmeden,taşındım;bundan sonrasına
hani hayatya bundan sonrası,
bir gerçeğin daha bıraktığı acımasızlıkla
bundan sonrası hayat/mış
öncekine biraz inat