o anŞiirin hikayesini görmek için tıklayın uzaktım sana...tanınmayacak kadar uzak...şimdi ise öfkelendirecek kadar yakınım...uğruna elimden düşen ilk sözlerdi...oysa daha adını bile bilmiyordum
ilk S.Ö.z ağrım bu yüzden bu sözler... var sen her zamanki gibi okuma canıma okumaların yeterdi zaten
derken akşam düştü
güneşin sustuğu dalların arasına ve ay gizliden mıh gibi çaktı hüznü inanma sakın ! öğle olmamıştı henüz akrep yelkovana kaptırdı kendini S.Ö.z dilden düştü bir tebessüm bıraktı gitti bihaber Elif’siz elife zaman mefhumu ansızın saklandı bir an yalnız bir an buz tuttu zaman sus kesildi mekan bilmezler ! Elif geçti o an |
Kimsin sen! Öfkeyi giydiren mi ? Tebessümüme neden olan mı_?
Düştü Söz düş'ten öteye...
Susma! Elif dediğin geciyor ayışığının parıltısıyla...
Tanıdık birçok duygusun sen.Okudum kalbini kızsan da...
Saygılar