bir 'ben'
bu akşam kendi benliğim içinde büzülmüş üşüyorken,
havayı soğutanın rüzgar değil, korkularım olduğunu fark ettim.. neden; bilmezdim sanki rüzgar bir şey fısıldıyor sanıp irkildim, - ’o kadar mı kötüydü hali-vaziyetim? ’- duymaya çalıştıkça uzaklaşıyorlar diye incindim.. gözlerimi kapamaya çalıştım, üstüme geldikçe sisler, yumruklarımı sıktım, sordum: ‘’ne zaman bitecekler?’’ hatırladım, hatıralar hortlar ve bitmez bu düşünüşler... bu akşam yine bozgun yine durgun içimi deşiyorken, tüm benliğimin bir ‘ben’ olmaya yetmediğini fark ettim... |
Başarılarınız daim ola.
Dostca sağlıcakla kalınız.
Saygı ve selamlar...