Korku
Bile bile inanmak bir yere kadarmış,
Bir müddet sonra hava kararmış, Kapılar kapanmış Ve mazideki yalanlar, Bugünün doğrularının yakasına yapışmış; Haykırmış: ’’ Söyle herşeyi ! ’’ Demiş Doğru : ’’ Gerçek olan nerde ki ? Ben gözüne sokarken hepsini, kaçtın, korkup acı vermesinden, sonra yana yana geçerken o perdeden daha mı tatlıydı, kabullenmenden? ’’ Cevap: ’’ Affet kendim, beni! Bile bile inandırıverdim kendimi; Ama gördüm Dışarısı karanlık, dışarısı soğuk artık Yalnızca ver bana içimin ateşini...’’ |