sessiz bir vaveyla, tükenişe tanık toprakta ellerinde güz kokulu akşamlarla başı düşmüş göğsüne boynu bükük zambak
sus diye haykırıyor gökyüzü üstüne gölgesi düşen bulutlar bilir mayaladığı kederin gürleşmesidir fırtınalar bilir ki, ayazın bağrından gelir usulca çalkalanır acı sızlayan bir nehir akar dalgalara kafa tutar gözyaşları
dudakları yoktur baharın, almış öpüşlerin en güzelini dağlar dokunmak istese saçlarına, kör noktasıdır hayatın bir deprem içten içe çeker küreklerini asi bir mevsim dökerek kirpiklerine
varsın, zaman kendini arayadursun varsın, ömrünün adı yalnızlık olsun göğsüne ayaz vuran kanamaya başladı mı yüreği, bu hayat nereye götürür yaralıları hangi tarihe yazılsan, boynu bükük zambak
o gövde artık senin değil, bilmelisin ölmektir, ardından koştuğun düşten uyanmak
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Zambak Çocuğun Vaveylası şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Zambak Çocuğun Vaveylası şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
ziyaretin çok mutlu etti saygıdeğer dost yalnız senin sayfanda biraz sitem kokusu var şiir eklemiyorsun mutlaka çalışmaların vardır eklememen için geçerli sebebplerin de vardır mutlaka saygı duyuyorum
neyse ben seni gördüğüme sevindim samimi ve içten duygularınnla ve de değer verdiğin sanatınla varlığın hep mutlu ediyor çok sağol
dudakları yoktur baharın, almış öpüşlerin en güzelini dağlar dokunmak istese saçlarına, kör noktasıdır hayatın bir deprem içten içe çeker küreklerini asi bir mevsim dökerek kirpiklerine
Şiirde imgenin yardımıyla anlamı güçlendiren, anlatımı öyküselden güne çağrışım yapan, içsel sesle bütünleşen başarılı dizeler.
ne baharlarda hayır var, ne yazlarda bilemedin... yine de bekledin kapalı kapılar ardında of demedin kalabalıklar yıktın, sessizliğe yaslandın hesabında yoktu oysa acıya yakalandın yağmurunda ıslandın
Yoğun bir duyarlılık ama şiir, biraz eksiltmeyi gerektiriyor bence. Örneğin "hayat" sözcüğü ÜÇ kez kullanılmış ve bir kez de YAŞAM. Şiirde aynı sözcükleri yinelemekten kaçınmalı şair. Benzeş ifadeler.. Hep yeniyi, sarcıcı olanı, söylenmemişi aramalı. Bir de şiir, yer yer düzyazıya yaslanmış. Daha akıcı olması için, biraz daha işçilik.
Özellikle de şiirin bitişini, daha güçlü/çarpıcı bekledim. Belki zambak'lı bir imge ile. * "bir dal ölüm sarkıtarak içine"
"boynu bükük zambak" lar gibiydi şiir... *** Selam Olsun Veysel Öngören'e, 80'li yıllardan bize yadigâr sözüne:
hocam " her şair şiir elestirerek sair olur" ne kadar guzel bir laf-cok hosuma gitti belirtmeden gecemedim. Yorumlariniz ayni zamanda bilgilendirici ve katiliyorum,selamlar
araladığı kapıdan, soğuk temasıdır hayatın ve sessiz ürperişidir şafakların susturup mavi ufku bir dal ölüm sarkıtarak içine
ya kırılacak, çarparak ya da sürüklenip yok olacak anlamsız örgüsünde yaşamın
merhaba güzel insan sizi buralarda görmek çok güzel yerine asılmış şiir yüreğinin aşk iklimi hiç bitmesin bin selam olsun datça kıyılarından aşkla çarpsın yüreğiniz acılara kafa tutsun ellerin aşkal kalın
Duygusu ve kurgusuyla çok başarılıydı. İmge metaforlarıyla yormadı. Zaten her şiiri ayrı bir övgüye değer. Poetik duruşuyla başarılara imza atan yüreği kutluyorum.
bir düşe düşersin düşte gör düşle gerçek arasında bir fark ya da birkaç gör de düş... o zaman anlamsızdır geçmişin, yaşamışlığın ya da düşlerin... ne anlamı var düşünce aklında varken bunca düşünce...
acıyı maskeleyen dudakların yeltense gülümsemelere birer birer kırılıp dökülür yere sevinçlerin hep aynı yönden karışır rüzgara kalbin hep aynı yerden parçalanır
sus diye haykırıyor gökyüzü üstüne gölgesi düşen bulutlar bilir mayaladığı kederin gürleşmesidir fırtınalar bilir ki, ayazın bağrından gelir usulca çalkalanır acı sızlayan bir nehir akar dalgalara kafa tutar gözyaşları
dudakları yoktur baharın almış öpüşlerin en güzelini dağlar ne zaman dokunsa saçlarına kör noktasıdır hayatın bir deprem içten içe çeker küreklerini asi bir mevsim dökerek kirpiklerine
göğsüne ayaz vuran hangi tarihe yazılsan, boynu bükük zambak o gövde artık senin değil, bilmelisin ölmektir, ardından koştuğun düşten uyanmak
Müsade Özdemir ------------------------------------------------------------------------------- Zambakların şarkısını dinledim bu gecede, enfes bir şiirde,alıp götürdüdü beni ayazları fazla, üstü kıragılı çayırlara. Ora zambakları dipdiri, göğü tucakmş gibi dingin, titrek çiçekleri yıldızlara ulaşacak gibi hamleleli, Hangi mevsimin şaşkın zambağıdır ki bu, tam zemherinin ortasında açmış çiçeklerini. Çok güvenmiş olacak kendine çok...belkide yenecek, taşlı bayırların, zemherinin hoyrat yellerini. Ama unutmasın, çok hazindir, İnsanlar gibi değişiktir mevsimlerin de karekterleri. Tanımazlar.... acımazlar... hiç bir narinliği,bazen insan karekterlerine özenir, üst - üste istiflerler zalimliği.
Harika güzellikte mesajları olan, müthiş duygu yüklüydü bu şiirinizde değerli dost Müsade hanım. Tekrar tekrar okudum okudum, büyük zevk ve tat aldım. Sevdiklerim arasında olacaktır iÇTENLİKLİ TEBRİK VE TAKTİRLERİMLE KUTLUYORUM TAM PUANIMLA, YETKİN KALEMİNİZİ, GÜZEL YÜREĞİNİZİ. KEMAL POLAT
kempol tarafından 2/11/2010 4:09:00 AM zamanında düzenlenmiştir.
dudakları yoktur baharın almış öpüşlerin en güzelini dağlar ne zaman dokunsa saçlarına kör noktasıdır hayatın bir deprem içten içe çeker küreklerini asi bir mevsim dökerek kirpiklerine
yüreğine sağlık çok güzel bir şiir okudum sayfanızda kutlarım saygılarımla
"dudakları yoktur baharın, almış öpüşlerin en güzelini dağlar"
Dağlar zambak kokladı haykırışla gelen rüzgardan.
Gökyüzüne zambak mayaladı çocuk.
Asi mevsim kirpiğinde uslandı.