AVUÇLARIMDA SONBAHAR...
Avuçlarımın arasından kayıyor yaşam ağır ağır
Gün soluyor, alacakaranlığa bürünüyor içimde Yorgun ruhum çaresiz _bıçak sırtı_ Zamansız sonbaharlar çalıyor kapımı. Dağınık düşlerdeyim sisler arasında Ağır uykulardan uyandı yorgun bu beden Sonsuzluğa karışmak güz yapraklarıyla toprağa _olmaz_ Vakit daha çok... Çok erken... Ben yorgun... Ben yenik... Ben yitik... Korkularımın gölgesinde tükeniyor nefesim Büyüdükçe büyüyor karanlığımın ayak sesleri Canımdan can gidiyor, gitme yüreğim. Son bir ümit diyorum hayatın kıyısında Asılı kaldı ömrüm yerle gök arasında Vakit geç... Geç kaldınız umarsız baharlar Yeşiller döndü sarıya, bitti ruhumda zaman Avuçlarımın içinde _suskun_ bir soğuk can. |
Şiirinizi haz alarak okum güzel ve anlamlı dizelerdi,
Yüreğinize kaleminize sağlık.Varlığınız daim olsun...