Ey...Ey hayat; Kaşlarının arasından akıyor zaman Sorguluyor nefesi derinin altından yedi cihan Hangi yalnızlığı kaldırsan Altından parçalanmış bir kalp çıkıyor Ortalık kan revan... Ey Yaradan; Diz çöküyorum önünde Kaldıysa melek kanatlarında yer Beni de katsın önüne Tek kişilik yer ayırtma vaktidir artık ölüme... Ey Mevlana; Elbet döne döne, Bende varacağım fikrine... Sukut üzerinden Verdiğin ilmine... Ey sevda; Verdiğin hayal kırıklıklarıyla Can kırıkları kaldı elimde... Ey Allahım, Sen bilirsin Hikmetine sual Benim ne haddime? Elif SEZGİN |
çok yakışmış.
son bölümler her zamanki mina yı hatırlattı
girişteki ilk bölüm benim favorim oldu çünkü farklı bir mina gördüm..
sayın sezginin kalemini kutluyorum...
saygımla...