33
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2566
Okunma

şiirim hayatımızda yaşanan onlarca hayat hikayesinden bir alıntıdır
Nasılda akıp gitti zaman farkına varamadan
Geçmişe dalmak istemesem de alamıyorum kendimi
O acıları tekrar, tekrar yaşamak
Bana hayat verebilmek için hayatını veren annem
Kokusunu dahi hatırlayamıyorum ki
Hiç alamadı beni kucağına sevip öpemedi
Bana can vermek için canını verdi
Ama annem sen olmadan
Benim canımın ne değeri var düşünmedin değil mi?
Şimdi çok yalnızım kardeşlerim istemedi
Annemizin katili dedi her zaman
Babam kucağına dahi alamadı beni
Ah be annem söyle bu benim suçum muydu?
İstemez miydim sıcacık kucağında sevginle büyümeyi
Kaderim oldu hep itilip kakılmak
Yetmiyormuş gibi birde babam yaktı canımızı
Bize baksın diye kendine bakmaktan aciz
Bir kadını aldı getirdi başımıza
Sanki senin yerini tutabilecekmiş gibi
Tutamadı be annem tutamadı
Ablam kurtulmak için on altısında
Kandı bir berduşa çekip gitti
Ardını aramadı kimse nerede diye
Hala ağlar dinmedi gözyaşları
Abim bir kavgada kim vurduya gitti
Verdik kara topraklara sana kavuştu anne
Ve ben, ben ne hallerdeyim soran yok
Çok uğraştı analığım beni evden uzaklaştırmaya
Yok, anne yok gitmedim burada senin kokun var
O bilemediğim tatmadığım sıcaklığın var anne
Hem ben nasıl, nereye giderim ki
Ah be annem neden yoksun neden
Sensiz dağıldık gittik be annem dağıldık
Bir evi, ev yapan o sıcacık ana kokusuymuş
Nasıl özlüyorum hiç bilmediğim o kokunu
Ben hep senin yerine kara toprağı kokladım
Anne kokusu toprak gibi mi ?
Hala parktan geçerken
Kıskanırım annesine sarılanları
Ben sana hiç sarılamadım anne
Bu gün geleceğim mezarın
Gözyaşlarımla sulayacağım çiçeklerini
Sonra toprağına sarılıp derin, derin içime çekeceğim
Anne ben seni çok ama çok özledim
Çok özledim anne çok özledim
5.0
100% (23)