Dokunmayın bana bu aralar,
Ağlarım..
Kırgınım..
Yorgun..
Biraz da yitik..
Sebebini sormayın,
Gelmeyin üstüme..
Beni bana bırakın.
Teselli istemiyorum inanın..
Toparlarım kendimi, çok sürmez..
Ben alıştım,
Zaman zaman, bu gibi yenilgilere.
Ve de yitirmelere..
Varsın gecsin ömür böyle..
Vazgeçtiğim her sevda,
Benden, bir ben daha alsın..
Sakın dokunmayın,
Ağlarım !
Susturamazsınız beni inanın..
Içimdeki çocuk küstü,
Kırıldı,
O çok sevdiğine..
Saf masumane,duygularının
Bir vicdansızın
Oyuncağı oluşuna..
Yaralarını sarmaya çalışıyor şimdi,
O küçük çocuk..
Sadece biraz zaman ihtiyacı var..
Sakın, gelmeyin üstüme !..
Bırakın beni kendi halime,
Dokunursanız ağlarım..
Oysa ben, güçlü gözükmeliyim !
Her zamanki gibi..
Bürünmeliyim bu kimliği yine.
Üstüme emenet olsada,
Arasıra, farkında olmadan,
Sıyrılsam da, bu güçlü gözükmelerden,
Mecburum buna..
Sıyırıp attığımda,
Sunduğumda insanlara,
En içten, en insancıl duygularımı,
Kaybediyorum işte !
O yüzden, yine giyinmeliyim,
Üzerime yakışmasada,
Sertlik ve bencillik,
Sevmesem de rengini,
Kumaşını beğenmesemde..
Hatta, bir beden büyük gelsede,
Emaneten dursada, üstümde..
Başka çarem yok !
Belki de giyecek,
Başka bir şeyim yok artık..
Sakın dokunmayın..
Ağlarım !
Ve bir daha asla,
Susturamazsınız beni inanın..

Yazan: Gönül Cesli