Kendine Küsen Dağ ÇiçeğimBiliyor musun göğsümde toprak, Ellerimde bahar kan ağlıyor! Yağmur dalgın, sular unutkan Bu mekanda çiçekler hep kuruyor... Can, cananı bulmak için Aşkıyla kör ebe oynuyor!.. Aklında sen, Sırtında kocaman bir cehennem Dağın öte yüzünden Güneş doğacak sanıyor! Ah sevgilim, ah! Ne baharın, ne de güzün silinecek kalbimden. Onlarca adın içinden Yalnız senin adın yazılacak yosun tutmuş kayaya... Şu görünen çardak var ya, O, her zaman tek tanığı olacak Kendine küsen dağ çiçeğimin... Ah! Bir an her şey silinse de Yalnız senin aksin belirse denizin aynasında... Rukiye Çelik 6 Şubat 2010 |