Hayatın Akışına Bırak Kendini Dostum
Hayatın Akışına Bırak Kendini Dostum
Bülbülün nağmeleri feryatlara dönerken, Cananın bakışına bırak kendini dostum. Ömrün yolunda yaşlı küheylana binerken, Hayatın akışına bırak kendini dostum. Hüzün damlası düşer aşkın son sarnıcına, Sessizliğin sahibi geliriz yamacına, Ulaşamaz sevdiğin anlamsız amacına, Şimşeğin çakışına bırak kendini dostum. Hüzzam eserken yeller dalından düşer yaprak, Mekansız bir yolcuyuz saramaz bizi toprak, Buhranlar girdabında dönerken sonsuz bir çark, Sevdanın nakışına bırak kendini dostum. Hayatın gergefinde kırıldı çektiğin yay, Bozkırın ortasında koşan ruhun genç bir tay Bu da benim son sözüm sil baştan yaşadık say. Yılların yokuşuna bırak kendini dostum. Sevmiyorum sözünü yüzüne sıralama, Hasretin kapısını birde sen aralama, O mesut günlerini sebepsiz karalama, Kuşların şakışına bırak kendini dostum. Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi |