*Kırgınım

Gönül, benim derdim seninle değil,
Seni vuran kalem kaşa kırgınım!
İster kırıl, ister yay gibi eğil,
Eşe, dosta, arkadaşa kırgınım...

Baharla uyandık, yazın tozuttuk!
Güzün hüzünlendik, yolu azıttık...
Don vurdu ağaçtan kalbi kazıttık,
Her yıl tekrar gelen kışa kırgınım...

Koşturup durdu hep beni peşinde,
Kışın ayazında, yaz ateşinde...
Bırakıp gitti ya, çeşme başında;
Gözlerimden akan yaşa kırgınım...

Hiç şekva etmedim, inandım durdum.
Her şeyi hoş gördüm, iyiye yordum.
Terk etti, kafamı taşlara vurdum!
En çok şu akılsız başa kırgınım...

Naçar kabullendim, çekildim eve,
Anlatmakla bitmez, bu uzun dava...
Döşten yaralandım, dağıldı yuva ;
Bağrıma bastığım taşa kırgınım...

Bir dost bulamadım kötü günümde,
Öyle arandım ki en zor anımda...
Baktım kimse yoktu o gün yanımda,
Boşa değil, uçan kuşa kırgınım...

Antalya-2010/02