48,şiir,
'Sonbahar düşüme uyandım

henüz güneş doğmamış doğrulmamış'

Böyle cümleler duyduğumda aklıma sen geliyorsun. Gülümsüyorum.
İnsanlar bir tanesini bulup övüne övüne geliyorlar, ben gülüyorum
Söz canbazı felan diyorlar kendilerine, sırf bu yolda onlar da kendilerini geliştirebilsin diye seni okutmuyorum :)

Belki sevimli canlılardan ömrü en kısa olan Kelebeklerdir; ve biz insanlar uzun yıllara rağmen ölene kadar hayatı öğrenmemiz; yani bir bakıma insan ölene kadar ders alacaktır.

Ve biz insanlar zaman durakalrından hayatı, anlarımızı ötleyip, sevdiğimize, sevdiklerimize zaman ayırmaktan acizi kalırız. Elde varsa, vardır gidince kıymetini anlarız. Her mevsimin kendine özel bir güzelliği vardır ve her insanın her yaşlarında ayrı bir heyecan ayrı bir tat vardır.


Sonuç itibarıyla insanlar dünlerden ders alıp yarınlara iyi bir gelecek hazırlamak derdine düşmeli diyorum, şiirlerde, hikayelerde bunları yazar, anlatıp dururuz fakat uygulamaya geç kalırız....


Bazen 90 yıllık bir hayat bile bir kelebek ömrü kadar, bir saniyesel devinim olarak hissetmişizdir.

İnsan olmanın ötesinde insanca yaşamak ve yaşatmakta geçer kanımca, işte şiiir, bunları dilendirirken hayata bir kez daha bakmaktan fayda olacağı yönünden hissetiklerimdi


Sevgiyle kalın efendim

Gözlerimde umduğunu henüz görememişliğin verdiği çaresiz bakışlar..

hiç bir şey ummak kadar acıktırmadı benliğimi
nefsin de yardımıyla...
kendi aklımca en iyiyi biliyordum ya !!!
hep geç kaldım hayata yada erken vardım durağa...

umma şaire um ma
umdukça uzaklaşıyor ayaklarımız Varlıktan...

ummamayı denemek gerek bekliyorsa Yaradan...



Râzı tarafından 1/29/2010 1:32:18 AM zamanında düzenlenmiştir.