GİDİŞİNE SÜRGÜN GÖZLERİM
GİDİŞİNE SÜRGÜN GÖZLERİM
Boşuna değil bu isyanım Boşuna değil, böyle çaresizliğim Boğazıma kadar dayanmışsa sensizlik Nefes alamıyorsam yokluğunda Boşuna, boşuna değil Yorgunum ben... Yorgun; çaresiz Umutsuz Kara tiren gibiyim; kara dumanlar çıkaran Ezberdir hep gittiğim yollar Durduğum tüm istasyonlarda, tanımadığım insanlar Her kalkışım Yeni bir umuda doğru Yarınlardan bir şeyler bekleyerek Nereye, , nereye kadar? Bazen içimden bitirmek gelir bu sensizliği Alırım elime mermisi sen olan silahımı Dayarım anlımın ortasına. Çek derim, çek bitir bu allahın belası hasreti Ama her defasından vazgeçerim bundan Kıyamam bende kalan gülüşünü bitirmeye Giderken, bana emanet bıraktığın kalbine Kiyamam Geceler, uzadıkça uzuyor yokluğunda Kramp girmiş uykularım da, sen İşgale uğramış rüyalarımda Gelin ettiğim. Sen...... Geçer dedim. Unuturum dedim. Alışırım dedim Ama. Ama olmadı, alışamadım, unutamadım Her geçen günde, daha da alevlendi yangınım Bildiğim bütün gerçekleri sildim kafamdan Bir tek sen kaldın gerçek olan. Silemediğim Ahhhhh düşlerimde gelin ettiğim Bumuydu kavlimiz Hani başka eli tutmayacaktı ellerimiz Hani başka gözlere bakmayacaktı gözlerimiz Ben hep sağdık kaldım verdiğimiz sözlere Ama sen. ahhh sen İhanetin en büyüğünü yaşattın bana Söyle; Söyle nasıl öptün ölümü dudağından Nasıl tuttun azrailin elinden Söyle; hiç mi sızlamadı yüreğin Beni böyle koyup giderken… Çaresiz; gidişine suskun sözlerim Artık; gidişine sürgün O çok sevdiğin gözlerim. Yazan : Sümran Uymaz |