SUSARSIN
SUSARSIN
Bazen susarsın, Susmaların ,alev alır dilinin kıvrımlarında Değersizliğine verdiğin, değere yanarsın İçinde kopan fırtınalardan, kimsenin haberi olmaz Kalbini susturup, arkana bakmadan gidersin Aslında susmak en güzel çığlıktır anlayana Giderken, gözlerinden akan yaştır söyleyemediklerin Yaşadıklarını yazmak isterken... Sustukların dökülür, parmaklarını kanatan kalemden İçinden sökülen her kelime Nokta, nokta düşer yanlızlığına...( Ağlarsın ) Ne yorgan örter içindeki yanlızlığını Ne de güneşin sıcaklığı çözer, buz tutmuş dilini Suskunluğun girdabına düşersin, kelimelere çarpa, çarpa geriye dönüp bakamazsın bir türlü ..(korkarsın ) Sanki dönüp baktığında, bir daha kopamıyacakmışsın gibi Yeniden yaşamayı göze alamazsın o.yaşadıklarını Seni üzen, inciten, tüm anıları arka fonda bırakır Sabrın kilometre taşlarını adımlarsın,ağır,ağır Hazırda bekleyen fırtınalara bırakırsın kendini Yelkeni yırtık, rotası bozuk bir tekneyle Ufuk çizgisini göremezsin, yıldızlar yol göstermez Kara yazgını,beyaz köpüklerle yıkamak istersin Aslında anlatacağın çok şey vardır...Ama susarsın Hoyrat bir rüzgar gibi . Kalbini susturup, arkana bakmadan gidersin Sümran Uymaz |