BİR SONBAHAR GELİRKENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yüzakı Dergisi’nde 2007 yılının Mart ayında yayımlanmıştır.
Bir sonbahar gelirken, hasret tutuştu durdu;
Feryâd edince toprak, tâ Arş’a dek duyurdu Bir sonbahar gelirken, mâşuk karârı verdi Gökten yağınca rahmet, âşık huzûra erdi Bir sonbahar gelirken, gönlüm sarardı soldu.. Yaprak için hazin son, hicrâna düşmek oldu. Bir sonbahar gelirken, bülbülde ses tükendi Artık kalan gülünden, birkaç cılız dikendi Bir sonbahar gelirken, son damla düştü gözden; Virdimde tek duam var: Mevlâ’m, ayırma özden! Bir sonbahar gelirken, gönlün visaldi derdi, Mecnûn’a güldü mevsim, sır bir bahâra erdi. Aruz Kalıbı: mefûlü / fâilâtün / mefûlü / fâilâtün Mecnun (İbrahim Hakkı UZUN) |
Tebrik ederim