Yüzakı Dergisi’nde 2007 yılının Nisan ayında yayımlanmıştır.

Senden sana yalnız ne kalır, bak şu cihanda?
Kimler ebedî kim unutulmuş koca handa?

Zulmetle yanan kandili söndürdü de Mevlâ;
Âlemlere Rahmet olanın yanmada hâlâ!..

İbret alacak insana yetmez mi bu örnek?
Âşıklara şerbet sunulur, zâlime köstek!

Hep şerre kilit, hayra anahtar olarak kal...
Hem her iki dünyâda da rahmetlere sen dal.

Hak dosta verip gönlünü, güller deriver sen,
İsyandan uzaklaş, güzelin fevkine er sen!

Hep kalbini hoş tut yüce dergâha sığın sen,
Rahmet kapısından alan olmaz mı dilersen?

Rabbim, şu günahkâr kulu Sen tertemiz eyle!
Her zerresi aşkınla yıkansın kereminle!..

Kim hikmeti görmez şu cihân içre ki şaşkın,
Mecnun dile dökmez, gözetir sırrını aşkın!

Yazılmış Olduğu Aruz Vezni:
mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
2007 Nisan
Mecnun (İbrahim Hakkı UZUN)