İSİMSİZ ŞİİRDört duvarımda sensizlik rıhtımında Elimde kalemim ve kelimelerin ağırlığından Yorulmuş grileşmekte kâğıdım duruyor Yazmaya başlasam biliyorum ki Seni anlatacağım sayfalar dolusu Ve isim veremeyeceğim senli şiirime Bundan önce nicelerine veremediğim gibi Kelimelerin etrafında dolaşıp duracağım Anlatmaya yetmeyecek kelimeler Duyguların arsız çıplaklığında Sen bir türlü yakalayamadığım Rüzgârda savrulan kelebek misali Ömrüm üç günlük değil de bin yıl olsaydı Sen yaşardın sonsuzluğunla içimde Yazın ortasında buz keserdi kaldırımlar Senin sessiz yol alışlarında Oysa bana hiç varmazdın kavuşmadı gözlerimiz Boynumda öksüzlüğün atkısı sıkmakta Kalan son saatlerimi Yıldızlar tek tek dökülüyor gözlerimden İçinde senli bin bir anıyla İşte seni tik taklar arasında içimden atıyorum Yok, atmaya çalışıyorum Düşüncelerin girdabında sürüklenirken Asit yağmurları yaralı yüreğimi yıkarken Alın yazım tüm küstahlığı ile karşımda sırıtarak Ruhumun kanatlarını kırıyor Hasretinle kavruluyor bedenim ayazlarda Adımlarım yolunu bulamaz oldu Ölü yıldızlarla dolu kaldırımlarda Avuçlarımda senden kalan büyü yok olmaya başladı Çölde kurumuş vahalara dönmüş sana dua eden dudaklarım Gel desem sana duyar mısın gelir misin? Ölümle yüzleşmekte olan ruhuma Can suyu olur musun bağlar mısın beni hayata Hasretin sellerinde yıkılan köprülerimi kurar mısın? İşte yine sana dair isimsiz bir şiir daha Ne kadar yazsam ne anlatmaya çalışsam Hepsinde sen varsın tükenmeden Gelsen de dikenlere süslediğin kutudan çıkarsan Sensizlikle yanan yüreğimi Hak atiği huzuru, mutluluğu yaşatsan Gel be sevdiğim gel artık kanatma gözlerimi daha fazla gel ne olursun gel artık gel gel |
bende sair olmak isterdim sizin gibi ustaca kiskandim sair sizi
tebrikler