*Lâleler

Gökkuşağının tüm rengine batmış,
Zarâfetin dili, güzel lâleler...
Bir devre gururla imzayı atmış!
Sarmış İstanbul’u, güzel lâleler...

Renk cümbüşü olmuş cümle lâlezar,
Kırmızısı aşktan çaresiz, bizar.
Mor hüzünle ağlar, hem de âh-ü zar,
Gözleri dopdolu, güzel lâleler...

Eflâtun, kadife elbise gibi
Yârin dudağından bir bûse gibi
Gönülden gönüle lâmise gibi
Titreşir duygulu, güzel lâleler...

Bu renk cümbüşünü koyun bir çarka,
Döndürün son hızla hep arka arka,
Yâ Rabbim, görünen bembeyaz halka
Saflığın sembolü, güzel lâleler...

Delitaylar gibi lâlegün, görsen
Sevgi fışkırıyor, nereye varsan...
Bıkmazsın her seher sarılsan, sarsan
Yârin ince beli, güzel lâleler...

Her seher lâleler menevişlenir,
Nem dolar bakışlar, ruha işlenir
Bir duruşu var ki, hep alkışlanır,
Sevginin bam teli, güzel lâleler...

Mihrâba süs olmuş, kıyamda her renk
Şu mimber, şu mahfel, ne hoş bir âhenk
İlâhi, beşeri, aşklara mihenk;
Sevdânın bedeli, güzel lâleler...

Antalya-2010/2

TDK:

bizar: bıkmış, usanmış, tedirgin..
peymane: büyük kadeh, şarap bardağı
lalegün: pembe lale renginde
lamise: dokunarak duyma, duyarga
mahfel: büyük camilerde hükümdar ya da müezzinler için
............. ayrılmış yüksekçe yer.
ah-ü zar: inleyip sızlanma

Halil Şakir Taşçıoğlu