Tüm yıldızları söndürdüler,
Umutları,demirkazık yıldızına bağlayıp,
geceyi uzattılar.

Ve eşek arıları türedi,
Ülkemin ve işçinin emeğini çalmaya.
Karanlığın kefen soyucuları,
beylerinin emrindeydi.
Paranın sultanları istiyordu,
Mehmetin ekmeğini,
Ayşe Nene’nin kefen parasını,
kara gözlü,karnı sirozdan şiş,
bebelerin umutlarını düşlerini.

İşciyim ben, vardiyalara bağlıdır
Tüm yaşantım.
Girsem de metrelerce yerin altına,
Korkmam ölümden,giruzudan.
Tek korkum işsiz kalmakdır.
Eve ekmeksiz dönmek,
Ne yaman bir çiledir.
Ve her işçi bu şerbeti içecek
Dün tütün işcisi gördü bu kabusu,
Ekmeği gidiyordu,bir baykuşun kanadında.
Ve açlık kol geziyordu,
Varıp duruyordu,ocaklarında,sofralarında.

Hayra yoramadı bu rüyayı
Tekel işçisi Mehmet,
nasırlı avuçlarında yazıyordu
Diren ,diren.
Direnmezsin çekilmez bu zillet.

Zemheri ayazında Ankara.
isyandadır artık, tüm planlara yalanlara.
Talan dikeni açmaz,burası Ankara,
ezelden beridir,
Seni görmek ister,her bahtıkara.
Gecenin içinden esmektedir
meltemler tüm dileklere,
Ankara açmıştır kucağını
Tüm kardelenlere.

Yarın artık bu gündür,
Bu gün çalınmalı,davullar,
türküler söylenmeli,
leylim leylim
Tutulmalı ki halaylar,
dinsin acılar,sönsün kabuslar
dilim,dilim.

Sıhhıye köprüsü,
eteğinde işçileri ile mağrurdur bu gün.
Karanlığa doğmaktadır
tam karşısında hitit güneşi,
ve tarih yazmaktadır
emeği, direnişi kutsal,
Şanlı tekel işçileri.