Gemiler sürdüm ummana
Kürek çeker gibi fırça fırça
Tablolar dolusu gemiler,
Mevsim kışa vurunca.
Çakılıp kaldılar
Fırtına ortasına
Gün doğmaz gökler boyadım
Güneş girmez köşebentler arasına

Mahpus ettim kılıklı kılıksız
Kaç adam, kaç kadın
Kaç ölü bebe sakladılar
Öldürüp gömüp ardlarına
Vesika olsun dedim
Vesika…
Tuttum köklerini söktüm dünyamın
Çok acıdım, çok acındım
Bakarken adam sanılan adamlığa

Çekip aldım fani ruhumu bile mabetten
Çekip aldım kalbimi
Dünya denen melanetten

Kalk ey adam, hizaya gir
Secdeye var ey boyun!
Bükül yaşlı dizlerim,
Kurtul şu aklına zulmeden
Kurtlu cerahatten

Sevin iblis,
Senin dünyalık bu dava
Sevin ki göreceğin gün
Yalnız ve ancak burada.
Bir liman olmayacak sana
Sığınacağın arafta
O liman ki
Sımsıcak saracak
Çekip alacak bizi dünyadan...