* DOKUNSAN DUYARIM *Sen miydin gökyüzünde perdeleri aralayan Issız sel gibi, akıp yüreğimi yaralayan Söyle, Kim ağlattı, kim güldürdü seni? Dert benim derman sensin. Seninle güller açar,ırmaklar akar Bütün mevsimler bahar olur Hadi gel tut ellerimi bitsin sürgünde ki hasret Dokunsan duyarım yüreğinden kopan fırtınay Nahif bir rüzgâr okşasın şaçlarını Kan kırmızı dudakların, hüzünlü türkülerle kuşansın. Direncim kelepçelendi, hülyası kalmadı hiç bir şeyin Hayallarımı çaldılar Ege gülüşlü sularında Ah edip tutuşuyorum özgürlük rüzgârlarıyla Seninle bölmüştüm ömrümü Artık ne sen ne, de ben varım bu şehirde Şimdi, Yüzümde akan iki damla yaş, donuk bir sessizlikte. Nuri Dağdelen Özdere/İstanbul 16.6.2000 |
gerçekten diğer şiirlerinizden çok farklı
tamamiyle aşkın gölgesinde yanmış şiiriniz tebrikler ço beğendim