KALEMİN GÖZYAŞI
Yaşlı bir adama rastladım yolda
Baktım omuzları, çöktükçe çökmüş. Bir elinde baston, bir eli belde Zalim yıllar onu, büktükçe bükmüş. Buruşuklar mesken kurmuş yüzüne Bir of çekti öyle girdi sözüne Güvenme bak dedi; yaza, güzüne Mevsimler üstünden, aktıkça akmış. Gençliğim bahardı şimdi kıştayım Tam bilmem ya doksan küsur yaştayım Dedi ayağımın biri boştayım Dünyanın kahrını, çektikçe çekmiş. Onca yaşamış bir güne geçmemiş Mülk toplamış kendi yiyip içmemiş Bu haram bu helal diye seçmemiş Pişmanlık bağrını, yaktıkça yakmış. Koca ömür böyle kalmış geride Evlatlar, torunlar hani nerede Bayram gelir geçer, gelmez biride Gözü yollarına, baktıkça bakmış. Akgül der ki âlem içre âlemim İbretlik sahnedir, arttı elemim Bunları duyunca dertli kalemim Elimde gözyaşı, döktükçe dökmüş. KEMAL AKGÜL(07.01.2010) NOT:Şiirime yorumuyla renk katan Sükûti-Yusuf AKÇA kardeşime sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. |