OBSESIF TUTSAKLIKLAR
Gecelerde hükümlüsün sen bana.
Sanma çekip gidebildin! Sanma yaşadıklarımızı bitirdin! Her gece, karanlık bastığında, Benimlesin... Yatağımda... Hesabımız başlıyor obsesif bir tutsaklıkta. Kavgalarımızı, sevdamızı, Öfkelerimizi, unutamadıklarımızı, Sen ve ben hikayesine taşıyamadıklarımızı; Yükleniyoruz bazen şefkat, bazen hırsla. Koparıyoruz zamanlardan kendimizi, Koparıyoruz mekanlardan kendimizi. Bedenlerimizden ayrışıyoruz, Korkuyoruz en çok da.. Korkuyoruz ve Olsun diyoruz yine de , Olsun! Sorgulanmalı dibene kadar herşey! Sanrılarda boğuluyoruz Yapışkan, soğuk bir havada Hapsoluyoruz geçmişimizin söylencelerine. Günün doğmasına yakın Sancılarımız artıyor, Kanıyoyoruz, kıvranıyoruz... Ve nihayet! Nihayetinde, Günle birlikte yok sayıyoruz birbirimizi Bir sonraki geceye kilitlenerek. |
sağlıcakla kalasın