Gecelerde hükümlüsün sen bana.
Sanma çekip gidebildin!
Sanma yaşadıklarımızı bitirdin!
Her gece, karanlık bastığında,
Benimlesin...
Yatağımda...
Hesabımız başlıyor obsesif bir tutsaklıkta.

Kavgalarımızı, sevdamızı,
Öfkelerimizi, unutamadıklarımızı,
Sen ve ben hikayesine taşıyamadıklarımızı;
Yükleniyoruz bazen şefkat, bazen hırsla.

Koparıyoruz zamanlardan kendimizi,
Koparıyoruz mekanlardan kendimizi.
Bedenlerimizden ayrışıyoruz,
Korkuyoruz en çok da..
Korkuyoruz ve
Olsun diyoruz yine de ,
Olsun!
Sorgulanmalı dibene kadar herşey!

Sanrılarda boğuluyoruz
Yapışkan, soğuk bir havada
Hapsoluyoruz geçmişimizin söylencelerine.
Günün doğmasına yakın
Sancılarımız artıyor,
Kanıyoyoruz, kıvranıyoruz...

Ve nihayet!
Nihayetinde,
Günle birlikte yok sayıyoruz birbirimizi
Bir sonraki geceye kilitlenerek.