DEPRESİF NÖBETLERİM
[ kalin ] Büyüdüm…
Içim sıra göçlerimle büyüdüm Her yaşımda yeni bir evrim Her çöküşte depresif nöbetlerim Kavgalarım kendimle Kanatarak tekrar tekrar yaralarımı Büyüdüm… Dişleyip dişleyip attım olmuş meyvalarımı Güneşi kararttım, gölgelere takıldım Bulamadım yolumu çokça zamanlar Ayağıma dolandı karanlığım. Acımadım çiçeklenen yanıma Kırdım attım yeşilli dallarımı. Kanmadım ‘daha iyi olacak’ yalanına. Delil bulamadım sevda masallarıma; Yıktım aşka giden köprülerimi. Kendimden alamadım, kendime veremedim Söndürdüm ışıkları içimde birer birer Karanlık yanlarımı kutsadıkça kafamda Örselenmiş dünyamda biraz daha büyüdüm. |
Kırdım attım yeşilli dallarımı.
Kanmadım ‘daha iyi olacak’ yalanına.
Delil bulamadım sevda masallarıma;
Yıktım aşka giden köprülerimi.
Kendimden alamadım, kendime veremedim
Söndürdüm ışıkları içimde birer birer
Karanlık yanlarımı kutsadıkça kafamda
Örselenmiş dünyamda biraz daha büyüdüm.
Tebrik ederim.Çok güzel ve anlamlı bir şiirdi.
Saygı ve selamlarımla.