Sorun yok anne, beni düşünme
Kalkıp giden gemiler
Yüreğime halat mı attı
Gideceklerdi elbet, hazırlıklıydım
Giderlerken güvertelerine
Kırmızı karanfil bile attım.

Hangi gözler, hangi yaş
Aman be anne
Ağlamak kolay mı sandın

Bir dostum vardı ya; canımdan öte
Ne bulursunuz bu kadar gülecek derdin
Haklıymışsın, gülecek ne vardı ki anne
Ne vardı ki içimizi gıdıklayacak güzellikte
Hiç gülmüyoruz artık, konuşmuyoruz bile
Yalnız, yalnızlığımızı paylaşıyoruz
Gözlerimiz uzaklara dalıyor gözlerimizde
Hayata karşı duruşumuzda, bastonuz birbirimize

Hangi gözler, hangi yaş
Aman be anne
Ağlamak kolay mı sandın

Artık idealist kızın da değilim
Kavgasını vermiyorum inançlarımın
Neyi düzelttik ki
Neler temizlendi ki kavgaların ardından
Kendimle bile kavgam yok artık
Bütün yitikliğimi bağrıma basıp
Kör topal; bir şekilde; zamanın ipini çekiyorum kendime

Sorun yok anne, beni düşünme
Bunu da atlatırım tabii ki anne
Ve daha ileride gelecekleri de
Sorun yok anne
Sorun yok anne
Kızın neleri atlatmadı ki
Eksile eksile, kırıla döküle
Kaldığım kadarıyla kendimden
Bunu da atlatırım tabii ki anne

Kızmıyorum anne
Kızar mıyım sana hiç, sen ki benden bi’çare
Kızmıyorum anne,
’Sorun yok’ diyorum sadece...