SORUN YOK ANNE
Sorun yok anne, beni düşünme
Kalkıp giden gemiler Yüreğime halat mı attı Gideceklerdi elbet, hazırlıklıydım Giderlerken güvertelerine Kırmızı karanfil bile attım. Hangi gözler, hangi yaş Aman be anne Ağlamak kolay mı sandın Bir dostum vardı ya; canımdan öte Ne bulursunuz bu kadar gülecek derdin Haklıymışsın, gülecek ne vardı ki anne Ne vardı ki içimizi gıdıklayacak güzellikte Hiç gülmüyoruz artık, konuşmuyoruz bile Yalnız, yalnızlığımızı paylaşıyoruz Gözlerimiz uzaklara dalıyor gözlerimizde Hayata karşı duruşumuzda, bastonuz birbirimize Hangi gözler, hangi yaş Aman be anne Ağlamak kolay mı sandın Artık idealist kızın da değilim Kavgasını vermiyorum inançlarımın Neyi düzelttik ki Neler temizlendi ki kavgaların ardından Kendimle bile kavgam yok artık Bütün yitikliğimi bağrıma basıp Kör topal; bir şekilde; zamanın ipini çekiyorum kendime Sorun yok anne, beni düşünme Bunu da atlatırım tabii ki anne Ve daha ileride gelecekleri de Sorun yok anne Sorun yok anne Kızın neleri atlatmadı ki Eksile eksile, kırıla döküle Kaldığım kadarıyla kendimden Bunu da atlatırım tabii ki anne Kızmıyorum anne Kızar mıyım sana hiç, sen ki benden bi’çare Kızmıyorum anne, ’Sorun yok’ diyorum sadece... |