Durulursun
Sesinden düşen tek kelam olmaz
Yüzünü çevirdiğin her köşe biraz dar
Biraz kış, az biraz kar
Kaldığın zaman tek başına
Bulduğun yanında
Bir bardak şarap, biraz keman
İçine atamayacak kadar yüklü
Boş veremeyecek kadar düşkünsün
Göğsünün içindeki sese kanarsın
Yaşadığını zannettiren sana
Bir çift sürmeli göz
Öyle kalırsın

Öğrenirsin
Kalkıp gitmenin çare olmadığını
Gidebildiğin kadar munis
Hatırlandığın kadar müptezelsin
Gurbeti bahane etmek yetmez
Her oturduğunda masaya
Gördüğün resme takılırsın
Ona dair ne varsa,
Sana dair olmadığını anlarsın
Kötü olamayacak kadar güçsüz
İyi olamayacak kadar kötüsün
Sureti düştüğü zaman aklına
Ay ile Güneş arasında sıkışır
Tutulur kalırsın.

Sen seni bildiğini zannettiğinde
İşte tam da o zaman uyanırsın
Onun hiç gelmediğine.
Ve o zaman
Bir boşluk anında
Kimseye fark ettirmeden
Yavaşça, sessizce kurarsın
Üçayaklı bir sehpada,
Ona dair ne varsa
Bir gecede boğarsın…

Saçından bir tel sakladım
Kızıldı rengi, siyaha boyadım