DUMANLAR YÜKSELİRKEN
Gemiler vardı önümüzde;
Aşka yelken açmamışlar. Sabahlar uzanırdı; sisli ve sisli.. Suda bin bir boyut ve koyuluklar, Kimsenin eli kimsenin cebinde değildi; Korku ile tutunmuşlardı bir yerlere.. Bir omuz; daha yüksektekinin önünde, Bir poz; anlatıyordu; Nelerin olmayacağını.. Herkesin kalbi.. Saklandığı delikten çıktı, Bir atış ki o; sadece ölüm, Bir çığlığı bastırabilirdi.. Yolculuk böyleydi işte; Dumanlar yükselirken, Kimsenin eli kimsenin cebinde değildi. |
çok güzeldi
sevgi ve hürmetle