Dostlara Veda
Hava ne kadar da soğuk!
Cümle aşinalar buruk. Bir veda, ancak bu kadar dokunaklı olur. Dışımız üşür de içimiz kavrulur. Sevgiyle nefes alırdı ruhumuz, Dostluktu rumuzumuz. Ne çabuk gelip çattı vedaın demi. Oldu cümlemizin matemi. Tesellimiz, yüreklerimizdeki sıcaklık, Gözlerimizdeki ışık. Şükür gönlümüz aydınlık. Dostluğu, kardeşliği yaşadık. Vedaın, adı bile hüzün kokar. Veda çıra gibidir, Bakışlarda tutuşur, Yüreklerde yanar. Bir aralık akşamında, Zamana düşülen, İstemeden bölüşülen, Dip nottur. Buruk zorunluluktur. Hüzündeki edadır veda. Vedanız veda gibi olsun canlar, Sedanız gür olsun; Güzellikleriniz ve mutluluğunuz bâki. Veda ederken sizlere, Derim ben de "hüvel bâki." Ankara,23.12.2009 İbrahim Kilik |
:(
KÜÇÜKKEN VEDALAR BENİ HEP ÜRKÜTÜRDÜ...
NERDEN BİLİRDİM GURBETE KUŞ OLACAĞIMI...
NEREDEN BİLİRDİM VEDANIN HEP YOLDAŞI OLACAĞIMI...
VEDA OLMASIN ŞAİR...