Seyr ü Süluk Dairesinde Veda
Usulünce yaşadı derviş,
Aşinasıydı adabın. Ne büküldü ne eğildi dünyaya. Hep bildi ehlini emanetin , Kadrini ülfetin. Adapla verdi hak selamını. Eşikten öteye izin yoksa girmedi. Kavradı meramını neyin. Ne of dedi ne ah ! Vaveylası yüreğinde eridi. Anladı, Gitmeden evvelki; Gelmezdi postnişin. Hikmeti olduğunu düşündü başa gelen işin. Ne haşin davrandı eşyaya ne esiri oldu. Sabır kasesi silme doldu. Seherlerde, Taze bir günün muştusunu duydu. Aşina bildi cümle yaratılanı. Toprağa bir kez olsun Sert vurmadı ökçesini. Selam eyledi hep dibacesini. Hem derdi oldu ehibbanın. Ömrü oldukça , Bu karar üzere devam etti. Veda saati geldiğinde cihana, Yüzünde bir ıtırlı tebessüm, Edeple çekip gitti. Ankara,25.12.2009 İ.K |
Bu karar üzere devam etti.
Veda saati geldiğinde cihana,
Yüzünde bir ıtırlı tebessüm,
Edeple çekip gitti.
çok güzel bir şiirdi saygılar kaleminize